Wie het eerst komt

Bewaar het lekkerste voor het laatst.” Deze opmerking kwam spontaan bij me op toen ik begon aan Trouw, het laatste exemplaar van mijn traditionele stapeltje dikke weekendkranten. Lees je die echt allemaal? Het actuele nieuws sla ik meestal over. Het gaat mij vooral om achtergrondinformatie, recensies, reportages, columns en waar verder mijn oog op valt.

Iets lekkers voor het laatst bewaren gaat terug tot mijn vroege kinderjaren. Een onvergetelijke traktatie was een ijsje van salon Laan in de Koningstraat in Den Helder. Een oubliehoorn met heerlijk roomijs gemaakt volgens een geheim familierecept! Bovenop en onderin verse slagroom. Het puntstukje moest ik voor het laatst bewaren. Een advies dat ook op ander gebied nog steeds goed van pas komt.

Het lezen van het laatste hoofdstuk van een bijzonder boek nog even uitstellen. Dat verhoogt het leesplezier. Boeken die ik aanvankelijk links had laten liggen, toch oppakken en ervan genieten. Dat overkwam mij met Wij zijn de Bickers! een non-fictieboek van Simone van der Vlugt. Het is het meeslepende verhaal van de Amsterdamse regentenfamilie Bicker, die door haar sprankelend tot leven wordt gebracht. Geschiedenisles in optima forma. Boeiend, interessant en goed gedocumenteerd.

De schitterende tv-serie De stamhouder is voor mij aanleiding om de gelijknamige familiekroniek van Alexander Münninghoff te gaan lezen. Deels om te ontdekken hoe dicht de serie bij het boek is gebleven, maar ook om een soort schuldgevoel als lezer in te lossen. Waarom heb ik dit boek bij de eerste druk in 2014 overgeslagen? In 2015 werd het bekroond met de Libris Geschiedenis Prijs. Inmiddels ligt de zevenentwintigste druk in de winkel!

Voor het laatst bewaard heb ik mijn leeservaring met Wie het eerst komt van Bo Svernström. Alweer een Scandinavische thriller, die voortaan worden gekend onder de genrenaam “Scandi”. Deze voor mij nieuwe auteur heeft alle ingrediënten van dit genre perfect verwerkt. Carl Edson de norse inspecteur, conservatieve agenten, vooroordelen, gruwelijkheden, politiek, wisselende verdachten, onverwachte wendingen, een kwetsbare jonge vrouw als slachtoffer en/of dader enz. enz.

Het verhaal is onderhoudend en spannend tot de laatst pagina. Drie extremistische klimaatactivisten (actueel!) worden verdacht van de ontvoering en moord op de ontvoerde eigenaar van een groot, Zweeds mijnbouwbedrijf. Op de plaats delict, een zomerhuis worden twee van hen dood aangetroffen. De derde is spoorloos. De politie ontdekt in een kledingkast een blinde, met bloed besmeurde jonge vrouw. Zij is panisch en de enige getuige in deze chaotische zaak. Na verhoor ontsnapt zij plotseling. Kort daarna wordt de verdwenen ontvoerder opgepakt. Edson en zijn team moeten weer van vooraf aan beginnen. Wat gebeurde er werkelijk in dat zomerhuis? Is Edith Ekholm wel degene voor wie zij zich uitgeeft?

Van Svernström verschenen al eerder twee thrillers in Nederland, die positief werden beoordeeld. VN Detective en Thrillergids: “Veel aandacht voor intrige, karakter en dialogen. De sfeer is bijzonder goed getroffen: alsof er een camera meeloopt.” Daar sluit ik mij graag bij aan.

“Hij stapte uit de auto en ging met zijn rug naar de zee staan terwijl hij naar het witte huis keek. Twee kale berkenbomen bewogen in de wind. Van dichtbij straalde het huis iets onaangenaamst en verlatens uit. De ramen van de uitgebouwde glazen veranda staarden blind naar de zee. Asbjörn wierp een blik op het buurthuis waar hij op Oscar had gewacht en vroeg zich af hoe je hier in de winter vrijwillig kon wonen, maar aan de andere kant had hij nu eenmaal niets met het platteland. Hij hield van de stad met de verlichte straten, gebouwen vol mensen, beweging en drukte. ‘Zullen we naar binnen gaan? ’vroeg Ylva.”