Het verre veld

In het begin van de coronacrisis stonden de media vol met suggesties om de quarantaine en de extra vrije tijd zinvol en nuttig door te komen. Achterstallig onderhoud plegen, opruimen, aan je conditie werken, maar ook voor rustiger activiteiten bleek het een passende gelegenheid, zoals naar muziek luisteren, (leg-)puzzelen en lezen.

Lezen is voor mij een levensbehoefte, waarbij beroep en hobby naadloos in elkaar overgaan. Al meer dan tien jaar deel ik via mijn columns mijn leesplezier met u. Daan leest is vrijwel altijd positief. Als ik wel eens kritiek uitte, leidde dat soms tot wrevelige reacties. Gelukkig wordt mijn mening meestal gewaardeerd.

‘Ik ben benieuwd wat Daan van dit nieuwe boek vindt. Als hij het aanraadt, lees (koop) ik het zeker.’ Leuk om te horen natuurlijk. Deze keer graag uw aandacht voor een kleurrijke roman en interessant boek over mens en natuur.

Het verre veld is het debuut van Madhuri Vijay, geboren in Bangalore, India. Zij studeerde in Wisconsin, publiceerde in tijdschriften, online en werd genomineerd voor literaire prijzen. Haar roman is een internationaal succes. Hoewel het nergens vermeld staat, vermoed ik dat het verhaal is gebaseerd op haar eigen leven.

De Indiase politiek en de beklemmende kastenmaatschappij worden meesterlijk ‘verweven in een meeslepend proza over verdriet, schuld en de grenzen van mededogen’. Dertiger Shalini is een bevoorrechte en rusteloze jonge vrouw die na dood van haar moeder afreist naar een afgelegen himalayadorp in Kasjmir, waar een verborgen strijd woedt tussen opstandelingen en de centrale regering.

Zij gaat op zoek naar Bashir Ahmed, een charmante kasjmierverkoper, die in haar kinderjaren regelmatig haar ouderlijk huis bezocht. Gebiologeerd luisterde zij naar zijn mythische verhalen. Shalini vermoedt een verband tussen zijn verdwijning tien jaar geleden en het overlijden van haar moeder. Bashir nodigde hen ooit uit om zijn afgelegen bergdorp te bezoeken, via de familie van zijn vrouw moest dat mogelijk zijn.

Shalini arriveert na een zware tocht bij de echtgenote en de zoon van Bashir over wie hij altijd vol trots sprak. Zij voelt zich er snel thuis. Er wordt haar zelfs een betrekking op het lokale schooltje aangeboden. Ze ontdekt een groot geheim, wordt ongewild betrokken bij oude conflicten en zal partij moeten kiezen. De onbuigzame klassenwetten blokkeren menselijke verhoudingen en relaties.

Het verre veld wordt gekenmerkt door de adembenemende stijl. Heden en verleden worden moeiteloos afgewisseld. De krachtige personages overtuigen, de landschapsbeschrijvingen zijn indringend. Ik kon het niet wegleggen, waande mij in de bergen van Kasjmir en las het binnen dag uit. Wat een meesterlijk debuut!  

‘We kwamen in Kistwar aan toen het al begon te schemeren. De klantenwerver hees zich op het dak en gooide een voor een onze bagage naar beneden. Aan alle kanten rezen blauwgrijze bergen omhoog, maar het stadje leek zelf relatief vlak. Het was een beetje alsof we in een kom stonden. We leken ons op een marktplein te bevinden, omgeven door taxi’s, theestalletjes en winkeltjes, die voor het merendeel al dicht waren en hun luiken hadden neergelaten. In één stalletje stonden mannen hompen brood af te breken en in koppen dampende thee te dopen. Een verdwaalde koe sukkelde in de richting van een rustig hoekje.’