De blik van Medusa

Vanwege mijn functie elders maakte ik enige tijd geleden nader kennis met de boeiende wereld van de Griekse mythologie. Doordat ik niet klassiek ben geschoold, schoot mijn kennis tekort, hoewel het bij nader inzien toch wel meeviel. Dat komt natuurlijk doordat men al eeuwenlang in onze literatuur gebruik maakt van bekende mythen. Het populaire verhaal van Narcissus en de dramatische geschiedenis van Oedipus. Geliefd zijn de recente bewerkingen van Stephen Fry. 'Onze' Imme Dros ontving meerdere bekroningen voor haar vertalingen, zoals de Zilveren Griffel voor Odysseus, een man van verhalen. 

De oude mythen zijn een spiegel voor deze tijd en een onuitputtelijke inspiratiebron. De Britse schrijfster Natalie Haynes verrast met De blik van Medusa, een moderne vertelling van deze wrede mythe, die leest als een thriller. Helder, beknopt, vaak poëtisch en sprookjesachtig. Margaret Atwood, een beroemde Canadese auteur: "Spitsvondig, spannend en meedogenloos." 

" Medusa is de enige sterfelijke dochter in een familie van Gorgonen. Terwijl ze opgroeit met haar twee zussen, beseft zij al snel, dat zij de enige is die ouder wordt, verandering ondergaat en kwetsbaar is. Wanneer de god en heerser van de zee, Poseidon, een onvergetelijke misdaad begaat in Athenes heilige tempel, neemt de godin wraak op een onschuldige: Medusa. Haar leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Verbijsterd beseft zij dat haar prachtige krullen vervangen zijn door slangen en dat haar blik elk levend wezen in steen verandert. Medusa kan nooit meer naar haar geliefden kijken zonder ze te doden. Ze veroordeelt zichzelf tot een leven in het halfduister, totdat Perseus aan zijn queeste begint om het hoofd van een de Gorgonen te pakken te krijgen."

Het verhaal wordt met verschillende stemmen verteld. Teksten gesproken door een praatgrage kraai, een uil en zelfs een olijfgaard. Er is een verteller waarvan de identiteit pas tegen het eind duidelijk wordt. De queeste van Perseus die op zijn barre reis veel vreemde personages ontmoet, overheerst. Goden, halfgoden, zoals hijzelf is als basterdzoon van de oppergod Zeus, en stervelingen. Het kostte mij enige moeite om 'erin te komen', maar het werd een ongekende leeservaring, mede dankzij de korte hoofdstukken en de pakkende stijl. De nuttige, uitgebreide lijst van vrijwel alle personages moest ik regelmatig raadplegen.

"Hij bevond zich op een brede richel halverwege de rotswand. Perseus had geen idee hoe hij van het heilige bos was terecht gekomen op dit uitsteeksel boven de kolkende golven, die diep onder hem tegen de grauwe rotsen sloegen. Toen hij zijn hoofd draaide om omhoog te kijken, moest hij zich aan de rots vastklampen om in evenwicht te blijven. Als het moest, was die waarschijnlijk wel te beklimmen, maar stel dat hij uitgleed: dan zou hij te pletter vallen in de diepte. Zonder de hulp van de goden kon hij hier onmogelijk zijn beland, wist hij, want zelfs zijn jaar op zee had hem niet geleerd hoe hij met een boot kon aanmeren aan de voet van een steil klif. Geen wonder dat die twee goden hem hadden uitgelachen. Hij keek naar links en naar rechts en besefte dat hij alleen was. (...) Centimeter voor centimeter langs de rotswand schuifelend meende hij iets te horen te midden van het suizen van de wind en de beukende golven onder hem." 

De blik van Medusa is het aangrijpende verhaal over een jonge vrouw die een monster werd. Door wiens schuld en is zij eigenlijk wel echt een monster geweest? Als je zin hebt om eens iets totaal anders lezen raad ik dit wervelende boek van harte aan. Veel leesplezier!