Dagboek van een natuurjongen

Zondagochtend, zoals gebruikelijk stem ik de radio af op ‘Vroege Vogels’. Ik val midden in een boekbespreking en sta even aan de grond genageld want in mijn hand houd ik nota bene het besproken Dagboek van een natuurjonen door de jonge Ierse schrijver Dara McAnulty. De recensent is enthousiast, maar sluit af met een waarschuwende kanttekening.

Ook ik ben heftig onder de indruk van dat bijzondere dagboek. De vijftienjarige Dara beschrijft hoe de omgeving om hem heen verandert. Van voorjaar naar zomer, van herfst naar winter, thuis, op school, buiten in de natuur maar vooral in zijn hoofd. Hij is autistisch, evenals zijn jongere broer en zusje. Samen met hun inspirerende ouders vormen zij een hecht en liefdevol gezin.

Mij treft de volwassen, lyrische stijl en taalgebruik. Geestdriftig en met veel kennis van zaken beschrijft de jongen wat hij in de natuur beleeft. Maar daar blijft het niet bij. Kritisch beschouwt Dara de wereld. Naast zijn leven als ‘gewone’ scholier ontwikkelt hij zich tot natuurbeschermer en milieuactivist.

Vanaf zijn eerste schooljaar wordt hij gepest, want Dara is immers anders, op zichzelf, een dromer, slaat moeiteloos veel kennis op, heeft twee schele ogen, draagt al jong een brilletje en heeft nauwelijks vrienden. Daarin komt pas verandering als hij bekend wordt door zijn lezingen en acties. In de natuur alleen of samen met zijn familie beleeft Dara de mooiste momenten. Zijn dagboek is een groot pleidooi om zorgvuldig met de natuur en de aarde om te gaan.

“Haviken! Als ik dat nieuws heb gehoord, ga ik zitten en blader door een roofvogelgids tot de pagina met de Accipiter gentilis, de vriendelijke havik. Ik heb er weleens een gehoord, het gekakel diep uit het naaldbos van Big Dog Forest, dat de stilte verbrak, maar ik heb er nooit een echt gezien. Misschien kan ik er binnenkort wel een vasthouden! Ik kan het me nauwelijks voorstellen, laat staan geloven. Ik ga zóveel leren.”

Een natuurjongen met een dichterlijke ziel. Overgevoelig en met de eeuwige dwang om het leven te ordenen en te begrijpen. In Groot- Brittannië is Dara inmiddels een beroemdheid. De radiorecensent zag hierin ook een gevaar en verwees naar Greta Thunberg. Het Dagboek van een natuurjongen is inspirerend, moedig en uitnodigend. Het zingt nog lang na in mijn hoofd. Aanbevolen!