Dagboek van een fotograaf

Stephan Vanfletteren (1969) is een gelauwerde, Belgische portret- en landschapsfotograaf, die hoofdzakelijk in zwart/wit werkt. Voor zijn sobere foto’s ontving hij meerdere internationale prijzen, zoals de World Press Photo. Kortgeleden was hij te gast in Op1 vanwege zijn Dagboek van een fotograaf.

Het gaat over zevenzeventig ‘coronawandelingen’ die hij in de afgelopen periode heeft gemaakt. Het dagboek is een fraai gebonden, nostalgische uitgave voorzien van een leeslint en bevat geen enkele foto. Uitsluitend korte en langere notities met veel persoonlijke overwegingen. Filosofisch, realistisch en poëtisch. Vanfletteren is het type ‘ruwe bolster, blanke pit’. Hij voorzag zijn tekst van een typerend motto. ‘Als je het licht wil zien, kijk dan naar de schaduw’.

Het is een dagboek dat je makkelijk in een ruk kan uitlezen. Toch ga ik er als veel- en snellezer tot mijn eigen verbazing gedoseerd mee om. Na die dikke pil van Jaap Scholten lees ik voor het slapengaan een paar bladzijden en wandel met Stephan Vanfletteren langs de nachtelijke Vlaamse dreven.

“Duister maakt alles kleurloos. Het groen van het bos wordt grijs. Nachtblindheid. Mijn ogen worden oud. Of worden ze moe van al dat kijken? In een tunnel van struiken verlies ik mijn dieptezicht. Er is geen enkele lichtbron, behalve een plafond van gedempt licht boven de kruinen. De witte vacht van mijn hond leidt me.”