12 vogels die je leven redden

Ach, alweer boek over vogels! Het ziet er aantrekkelijk uit, fraai geïllustreerd omslag, gebonden en met een titel die direct de aandacht trekt. Dit is niet een zoveelste gids voor beginnende vogelaars. Het gaat over vogels die je leven redden en hoe je gelukkig kunt worden in de natuur. Ik ben nieuwsgierig en vraag mij af of het mij zal aanspreken.

De Engelse auteur Charlie Corbett is radeloos na het tragische verlies van zijn bijzondere moeder. Hij keert terug naar het platteland waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht en trekt de natuur in om troost te vinden. Als succesvol financieel journalist zwierf hij over de hele wereld. Achttien jaar lang schreef hij over economie en financiën. Na het overlijden van zijn moeder lijkt dit allemaal zonder betekenis, niet meer van belang.

De leeuwerik is de eerste vogel die hem met zijn vrolijk gezang in zijn ziel treft. Herinneringen aan zijn zwerftochten in vroeger tijden komen boven. In zijn hoofd tolt nog steeds het slechte nieuws van enige maanden geleden toen zijn moeders arts meldde dat haar hersentumor ongeneeslijk was en zij nog maar enige maanden te leven had. Hij raakt depressief en zegt zijn baan op.

Tijdens lange wandelingen op het platteland overdenkt hij zijn leven, de verhouding met zijn stugge vader, de rol van zijn moeder, de liefde voor zijn vrouw en de band met zijn broer en zuster. Corbett raakt steeds meer in vervoering van de natuur en de vogels die hij spot. Twaalf vogels beschrijft hij uitbundig, aanstekelijk en ervaart dat deze benadering helend werkt. Zijn overpeinzingen zijn filosofisch, praktisch en humoristisch. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met informatie over de besproken vogel. 12 vogels die je leven redden is daardoor toch een beetje een vogelgids, maar vooral een troostrijk boek. Aanbevolen!

“De eerste tjiftjaf op een gure dag in maart, of de terugkeer van de huiszwaluwen in mei. De fonkelende flits van een ijsvogel (…) of een kerkuil die aan het einde van de dag op veldmuizen jaagt. Maar vooral – het allermeest – is het een zingende leeuwerik op een verlaten heuvel.”