Water

Van de succesvolle Ierse auteur John Boyne verschenen inmiddels vijftien boeken in een Nederlandse vertaling. Hij schrijft toegankelijk voor een breed lezerspubliek. Kenmerkend voor zijn verhalen zijn de verrassende wendingen en ontknopingen. Het hartverscheurende De jongen in de gestreepte pyjama maakte hem wereldberoemd. Boyne is een vakman die meerder genres beheerst.

Water, zijn nieuwste roman, is een eigentijds document over een vrouw die haar woonplaats Dublin ontvlucht en zich terugtrekt in de eenzaamheid van een afgelegen eiland. Ze wil haar beladen verleden vergeten. Bij aankomst is het veranderen van haar naam eerste wat zij doet: Vanessa Carvin heet hier Willow Hale. Om niet herkend te worden knipt zij haar lange haar tot op de schedel af. Geen make-up en opvallende kleding.  Op het dunbevolkte eiland verwacht Willow dat zij zich kan bevrijden van de schandalen die aan haar kleven. Was haar ex-man echt zo’n monster als iedereen beweert en is zij misschien wel medeplichtig?

Op goed geluk heeft ze via internet een traditionele cottage gehuurd. Nogal primitief en zonder enige luxe. De dichtstbijzijnde buren wonen op afstand. Na enige dagen ontwikkelt zich een vast patroon. Boodschappen doen, lange wandelingen, een bezoek aan een van de twee horecabedrijfjes en soms een praatje met een eilander. Ach, men kent haar niet. Ze heeft niets te vrezen.

Deze vaak geestige roman van slechts 189 bladzijden heeft mij geraakt. Aanvankelijk vond ik het allemaal nogal voor de hand liggend en gemakkelijk. Hapklare probleembrokken en actuele gebeurtenissen door elkaar husselen en klaar is Kees. Halverwege moest ik mijn kritiek inslikken. Joyne heeft mij opnieuw overtuigd door de logica van het verhaal en de bijzondere karakters van enkele personages, zoals de ‘onbeschofte’ buurvrouw en haar eenzame zoon. Een mooi boek voor sombere dagen.